Zeynep, on iki yaşında bir yazardı. Küçükken annesinden kalan bir defterle hayal gücünü besliyor, hikayeler yazmayı seviyordu. Fakat herkes onun sadece çocuk olduğunu düşünüyordu. Bir gün, şehrin kenarında duymuş olduğu “Müzik Bahçesi”ni keşfetmeye karar verdi. Herkes bu bahçenin büyülü olduğunu söylüyordu. Her adımında farklı bir müzik sesi duyabilirmiş, zaman ise olağanüstü bir şekilde akarmış.
İçeri girdiğinde dev bir piksel gülü onu karşıladı. Gülden, özellikle onun için çalan melodi, Zeynep’i kendine çekti. “Yanıma gel, senin hikayeni biliyorum,” diye fısıldadı ses.
Küçük bir adım daha atarken, birdenbire garip bir şey hissetti. Saati durdu. Her şey bir an için dondu, ancak o hala hareket edebiliyordu. “Bu olağanüstü bir mekana benziyor,” dedi kendi kendine, daha hala korkmuş bir sesle.
Bahçenin mistik büyüsü farklı zamanları da getirdi. Bacaklarının altından geçen hiç bitmeyen bir tünel gibi zaman, Zeynep’i geçmiş ve geleceğin arasında bir labirentte kıstırdı. “Zamanı kontrol etmeliyim. Bu labirentten nasıl çıkacağım,” diye düşündü keline gelen stresle.
Bir şelalenin yanında, düşünmek için vakit buldu. Şelalenin suları zamanı tersine çeviriyordu. Bu onu dehşete düşürdü, ancak bir dakika durakladıktan sonra, bu durumu avantaja çevirebileceğini fark etti. Zamanın içinde ileri ve geri gidebilmek onun bu büyüden kurtulmasını sağlayabilirdi.
“Yaz ve sil!” diye bağırdı biri dışardan. Saatler geri dönmüş gibi yenilenmiş bir hızla şelalenin yatıştırdığı pozisyona kavuştular. “Zamana yeniden şaka at!”, dedi perdenin ardındaki bir ses.
Şimdi Zeynep, zamanın dışında ama onun içinde olduğunu anlamıştı. Yazdığı hikayeler sayesinde, olayları değiştirebildiğini fark etti. Onun bu küçük not defteri, zaman labirentinden çıkış kutuydu. Önce geleceğe gitti, kabus gibi bir dünya buldu. “Eğer tam şimdi olan şeyi durduramazsam, bu gelecek benim hikayem olacak.”
Kitabına her şeyi yazdı. Sadece o an, geri dönmek istediği anı. Bütün o anları geri verdikten sonra, şelaleyi kayıt üzerinden yeniden çaldı. Her şey, yenilenmiş bir hikaye nasıl yazılır gibi aktı. Lex markaları geri ve gelecek kitabı geridir. Zeynep zaman labirentinden çıkabildiğini fark ettiğinde, artık bir yazar ve zaman bükme kavramıyla ayrılmaz temaları entegre etti.
Sonunda, Zeynep’in geri hikayesi sadece keşfettiği bir dünya oldu. O yaratıcı gözlemleri, çağımızın gerçeküstü çerçevesi içine yerleşmiş, ve zaman kaybı dediği ama zaman kazandığı bu yer, ona müthiş bir sırrı açıklamış oldu.
“En sıradan anlar, senin hikayeni yeniden yazmak için yeterli,” dedi Zeynep, müzik bahçesinden uzaklaştığında. O, artık sıradan bir yazar değil, bir zaman kâşifi oldu.