Bir varmış, bir yokmuş, ormanın derinliklerinde küçük bir tırtıl yaşarmış. Adı Tıtır olan bu minik tırtıl, her sabah yaprakları yerken “Çıtır çıtır!” sesi çıkarırmış.
Bir gün Tıtır, arkadaşı Zıpzıp tavşana rastlamış. Zıpzıp, otların üzerinde zıplayarak “Hop! Hop!” diye seslenmiş:
“Tıtır, gel birlikte oynayalım!”
Tıtır biraz düşünmüş: “Ben yavaşım Zıpzıp. Sen hızlısın. Nasıl oynayacağız?”
Zıpzıp gülmüş: “Önemli değil, beraber eğleniriz!”
İkili oynamaya başlamış. Tıtır yavaş yavaş ilerlerken Zıpzıp etrafında zıplamış. Sonra kuş Cikcik gelmiş: “Cik cik! Siz ne yapıyorsunuz?”
Tıtır cevap vermiş: “Oynuyoruz! Gel sen de katıl!”
Cikcik uçarak ağacın en üstüne konmuş: “Sizinle oynarım ama ben yüksekten izlemeyi seviyorum!”
Tıtır, Zıpzıp ve Cikcik birlikte eğlenirken, uzaktan Patpat kaplumbağa görünmüş. Patpat yavaşça yaklaşmış: “Pat pat… Ben de oynayabilir miyim?”
“Tabii!” demiş Tıtır. “Herkes farklı hızlarda oynar ama birlikte eğleniriz.”
Akşamüstü, güneş ormanın üzerine altın rengi ışıklar saçmış. Tıtır, arkadaşlarına bakarak şöyle düşünmüş: “Herkes farklı olsa da birlikte olmak ne kadar güzel!”
O günden sonra, Tıtır ve arkadaşları her gün birlikte oynamış ve farklılıkların bir arada yaşamı güzelleştirdiğini öğrenmişler.