Melodi, her gün renkli notalar çalan bir müzisyendi. Notaları sadece duyulmuyor, aynı zamanda görülüyordu! Melodi’nin müziği, dijital bir oyun alanında ışık heykellerine dönüşüyordu.
Bir gün, Melodi’nin enstrümanı, “Bızzzt! Tık tık!” diye tuhaf sesler çıkarmaya başladı. Melodi şaşırdı. “Neler oluyor?” diye sordu kendi kendine. Aniden, ekrandan minik bir ışık topu sıçradı ve “Merhaba! Ben Işıko, ışık heykeltıraşıyım,” dedi.
Işıko, Melodi’ye yardım etmek istediğini söyledi. “Müziğinle benim ışıklarımla birleşirsek, inanılmaz şeyler yapabiliriz!” dedi. Melodi heyecanlandı. “Hadi deneyelim!” dedi ve enstrümanını çalmaya başladı.
Melodi’nin her notası, Işıko’nun elinde şekilleniyordu. Parlayan bir kuş, dans eden bir yıldız, hatta gülümseyen bir güneş! Ama tam eğleniyorlarken, “Vızzzzt!” diye bir ses duydular. Oyun alanı kararmaya başladı.
Işıko endişelendi. “Enerjimiz bitiyor! Hemen bir sorun çözmemiz lazım,” dedi. Melodi gözlerini kapattı ve düşündü. Sonra aklına parlak bir fikir geldi. “Müziğimizle bir gökkuşağı yapalım! Gökkuşağı her zaman enerji verir,” dedi.
Melodi enstrümanını coşkuyla çaldı, Işıko da ışıkları dans ettirdi. Bir anda, renkli bir gökkuşağı oyun alanını kapladı ve ortalık yeniden aydınlandı.
“Yaptık!” diye sevindi Melodi. Işıko güldü. “Sen harika bir müzisyensin, Melodi. Birlikte her şeyi yapabiliriz!” dedi. O günden sonra Melodi ve Işıko, müzikle ışıkların sırrını keşfetmeye devam ettiler.