Zeynep, küçük bir sanatçıydı. Tavan arasındaki odasında renkli boyaları ve fırçalarıyla sürekli bir şeyler yaratırdı. Bir gün, yeni bir buluş yapmaya karar verdi: “Bulut Boyama Makinesi!” Bu makine, bulutları istediği renge boyayabiliyordu. Zeynep, yaptığı makineyi denemek için okuldaki uçan sınıfa gitti. “Whizzz!” Makine ses çıkararak çalıştı, ama tam da Zeynep en güzel bulutu boyamak üzereyken, makine aniden kayboldu!
“Nerede bu makine?” diye bağırdı Zeynep panikle. Arkadaşları Mina ve Çınar, hemen yardımına koştu. Mina, gözlüklü küçük bir mucitti. “Bulutların üstünde mi kaldı acaba?” diye düşündü yüksek sesle. Çınar ise hızlı koşabilen ve her yeri iyi bilen bir çocuktu. “Belki uçan sınıfın altına düşmüştür!” dedi heyecanla.
Üçü birlikte, uçan sınıfın altına indiler. “Şşşt!” diye bir ses duydular. Makine, bulutların arasında sıkışmıştı ve küçük bir bulut kuzu onu itmeye çalışıyordu. “Aaa, teşekkür ederim!” dedi Zeynep gülerek. Makineyi kurtardılar ve Zeynep, bulut kuzuya minnettarlığını göstermek için onu parlak sarıya boyadı. “Meeeh!” diye mutlulukla bağırdı bulut kuzu.
O gece, Zeynep uyumadan önce penceresinden baktı. Gökyüzü rengarenk bulutlarla doluydu. Gülümseyerek, “İyi geceler, Bulutların Üstündeki Fırça,” dedi ve uykuya daldı.