Leyla, küçük yaşına rağmen dünyanın en genç arkeoloğuydu. Antik harabelerden gizemli eserlere kadar her şeyi keşfetmeye bayılırdı. Ancak bu kez karşısına çıkan şey, onun bildiği tüm kuralları alt üst edecekti.
Bir gün, kasabanın terk edilmiş bir mahallesinde eski bir fırın keşfetti. Kapısında tuhaf semboller olan bu fırın, adeta çağırıyordu onu. İçeri girdiğinde, buranın sıradan bir fırın olmadığını anladı. Duvarlarda modern ama büyülü aletler, raflarda ise ışıl ışıl parlayan hamur topları vardı.
“Merhaba, ben Fırıncı Zeki,” diye seslendi yaşlı bir adam. Beyaz önlüğünde un izleri vardı ve gözlerinde bir ışık parlıyordu. “Burada rüyaları toplar ve onları tatlıya dönüştürürüz.”
Leyla şaşkındı. “Rüyaları mı? Nasıl yani?”
Zeki gülümsedi. “Herkesin rüyaları farklıdır. Bazıları tatlı, bazıları ekşi. Biz onları toplar, fırında pişirir ve insanların mutlu olmasını sağlarız. Ama son zamanlarda rüyalar kararmaya başladı. Bize yardım eder misin?”
Leyla kabul etti. Zeki, ona bir rüya toplayıcısı verdi. Bu cihaz, insanların rüyalarını yakalayabiliyordu. İlk denemesinde, küçük bir kızın rüyasını yakaladı. Rüya, pembemsi bir bulut gibiydi ve içinde mutlu anılar barındırıyordu. Ancak ikinci denemede, karanlık bir rüya çıktı ortaya. Bu rüya, fırının diğer rüyaları da etkilemeye başlamıştı.
“Bunu durdurmalıyız,” dedi Leyla kararlı bir şekilde. Zeki ile birlikte, karanlık rüyanın kaynağını araştırmaya başladılar. Kasabanın eski bir tiyatrosunda, yalnız ve üzgün bir çocuk buldular. Adı Efe’ydi ve son zamanlarda hiçbir şey onu mutlu edemiyordu.
Leyla, Efe ile konuştu. Ona rüyalarını nasıl topladıklarını ve karanlık rüyaların herkesi etkilediğini anlattı. Efe şaşırdı. “Ben sadece mutsuzum. Kimse beni anlamıyor.”
“Ama senin rüyaların bile mutlu olabilir,” dedi Leyla. “Hadi, birlikte deneyelim.”
Efe’ye bir rüya toplayıcısı verdiler ve onu mutlu anılar düşünmeye davet ettiler. Yavaş yavaş, Efe’nin rüyası aydınlandı. Fırına geri döndüklerinde, bu yeni rüyayı fırında pişirdiler. Karanlık rüya yok oldu ve fırın eski neşesine kavuştu.
Leyla, bu maceradan sonra arkeolojiye olan ilgisini bir adım öteye taşıdı. Artık sadece geçmişi değil, insanların geleceğini de keşfetmek istiyordu. Fırıncı Zeki ise ona bir altın şapka hediye etti. “Bu senin rüyaları toplama yeteneğini artıracak,” dedi. “Sen gerçek bir rüya arkeoloğusun.”
Leyla, fırından ayrılırken kendine bir söz verdi: Dünyadaki tüm karanlık rüyaları toplayıp, onları mutluluğa dönüştürecekti.